15/02/2014: GP Parijs (Deel 2)

Na een degelijke nachtrust en een min of meer degelijk ontbijt in de hostel, is het op zaterdag dan eindelijk tijd voor the main event, het legacytoernooi van het jaar, GP Parijs!

R1: Bye (1-0)
Raar maar waar, op basis van mijn Planeswalker Points ben ik er in geslaagd een bye te sprokkelen. Nothing to see here folks, move along.

R2: VS Elves: 2-1 (2-0)

Eerste ronde van de dag, en ik mag meteen tegen een Belg. Game 1 begint veelbelovend gezien ik haar Bayou kan Waste'n en een mana elf kan mollen met Abrupt Decay, waarna ik haar hand aan gort trek met Hymn to Tourach. Ik mep een paar beurten lang met 'Goyf terwijl ik haar in topdeck-mode breng. Jammer genoeg zijn haar topdecks beter dan de mijne; ze raapt een Craterhoof Behemoth die ze nipt met Cradle-mana kan casten, zodat haar elfjes hun handen vrij hebben om mij de hersens in te slaan.

0-1

 

Gojira! Gojira!

 

 

In Game 2 start ik met een sterke sideboardkaart in m'n openingshand: Grafdigger's Cage. Ik Waste de Dryad Arbor die ze speelt, en neutraliseer ik vervolgens haar Green Sun's Zeniths en Natural Orders. Ik ben echter niet vergeten wat er vorig spel gebeurd is, dus probeer ik de klok te versnellen. Met een Tombstalker gaat dat plots wel heel snel.

1-1

 

Game 3 is een ware elfengenocide. Met een vroege Golgari Charm sloop ik twee elfjes, zodat haar Gaea's Cradle plots heel wat minder mana opbrengt. De Deathrite die volgt, krijgt een Abrupt Decay van me kado. Elves zou Elves niet zijn als het ondanks alles niet snel een verontrustend aantal beestjes op het bord zou krijgen, maar mijn twee Pithing Needles leggen eerst een singleton Wirewoord Symbiote plat, zodat zijn elfjes niet meer beschermd zijn, en vervolgens een Quirion Ranger. Smijt daar nog wat Disfigures en een Grafdigger's Cage bij... Nouja.

2-1

 

R3: VS UWR Delver: 1-1-1 (2-1-0)

De volgende match verloopt moeizamer. Ik moet mulliganen, maar kan desondanks toch starten met een Delver of Secrets die vrijwel meteen flipt, terwijl er nog een 'Goyf en een Tombstalker in mijn hand zitten. Omdat ik de Swords to Plowshares gewoonweg kan ruiken, en de 'Goyf niet al te groot meer zal zijn na het casten van de Tombstalker, speel ik eerst de Lhurgoyf, die ook effectief geploegd wordt. Just as planned! Minder removal voor mijn Tombstalker, die ongehinderd kan aanvallen. Mijn tegenstander probeert het tij nog te keren met een True-Name Nemesis, maar verliest de counterwar.

1-0

 

Game 2 is grindy as fuck, hoewel de details me enigszins ontgaan. In de early game verlies ik twee Delvers, eentje aan removal, eentje aan een counter. Zijn Grim Lavamancer wordt een substantieel probleem, dat ik gelukkig kan tegenhouden met Pithing Needle. Mijn tegenstander krijgt echter ook een True-Name Nemesis op het veld, waar ik helaas geen antwoorden op heb. Mijn levenstotaal stuikt in elkaar, maar ook mijn tegenstander krijgt klappen. Met 2 actieve Deathrites krijg ik hem uiteindelijk op 3 leven... Zonder instants of sorceries in onze graveyard. De enige line of play die me nog rest, is mezelf naar 1 leven brengen met Thoughtseize en mijn eigen Pithing Needle te Krosan Grip'en, zodat ik twee spells in de graveyard heb. Riskant, want als mijn tegenstander ook maar een beetje correct speelt, beëindigt hij het spel met een goed getimede activatie van de Lavamancer die dan weer actief wordt. Ik heb echter blijkbaar niet genoeg mana om de twee spells op te volgen met twee Deathrite-activaties, dus gaat het naar een derde game.

1-1

 

Zei ik al dat Game 2 grindy as fuck was? We hebben dus vrij weinig tijd om Game 3 te spelen. Tijd wordt geroepen, maar ik reken dat ik mijn tegenstander nèt dood krijg binnen de 2 additional turns die me resten dankzij mijn 4/5 Tarmogoyf en mijn twee Deathrite Shamans. Ik kijk reikhalzend uit naar mijn laatste beurt... tot mijn tegenstander Rest in Peace speelt. Samen met de graveyards vervliegt ook mijn hoop op de overwinning en eindigt de match op gelijk spel.

1-1-1

 

Vroeger werd een 'Goyf een eindje het land ploegen gestuurd, tegenwoordig rust 'ie in vrede...

 

R4: VS UWR Delver: 0-2 (2-1-1)

Mijn 'Goyf krijgt dan wel rust, ikzelf moet vrijwel meteen aan de volgende ronde beginnen. Ik mag weer tegen UWR Delver spelen. Het gaat een tijdlang vrij gelijk op, tot de Tombstalker, waar ik mijn hele graveyard voor opoffer, gecounterd wordt en mijn tegenstander wel een True-Name Nemesis kan neerleggen.

0-1

 

In Game 2 breng ik Pithing Needles in, die op zijn T2 Stoneforge Mystic gelegd wordt nadat die een Batterskull is gaan zoeken. Wat baten kaars en bril, echter, wanneer mijn tegenstander vervolgens ook zijn andere equipments topdeckt en eerst een Jitte, maar vervolgens ook een Sword of Fire and Ice en de Batterskull aan zijn Stoneforge hangt en zo een waar Frankensteiniaans gedrocht in elkaar puzzelt. Of Voltron. Misschien is dat een betere vergelijking. Anyways, er is maar een manier waarop dit kan aflopen.

0-2

 

R5: VS Painter: 0-2 (2-1-2)

Slik. Na 4 rondes zit ik al op the bubble. Een draw levert me dan wel meer Planeswalker Points op dan een loss, maar in een toernooi waar je 7 van de 9 rondes moet winnen, is een gelijkspel evenveel waard als verlies.
In Game 1 kan ik de combostukken van mijn tegenstander weliswaar wat vertragen, maar word ik, zoals wel vaker gebeurt, ijskoud gepakt door Blood Moon. De druk is wat van mijn tegenstander af, hoewel ik nog steeds een geflipte Delver heb. Ik breng hem naar 4 leven voor hij zijn Grindstone naast zijn Painter's Servant legt en ik verwacht nog een beurtje te krijgen om... wel... God weet wat te doen, maar dankzij een Simian Spirit Guide heeft mijn tegenstander ook meteen nèt genoeg mana om de combo te activeren.

0-1

 

Tijdens het sideboarden komt mijn tegenstander erachter dat hij eigenlijk Game 1 gespeeld heeft met sideboardkaarten in zijn maindeck. We roepen er een judge bij, die het allemaal maar best vindt en zelfs geen warning geeft. "We kunnen immers toch niet meer nagaan of je effectief met je sideboard gespeeld hebt". Ik wil geen win schooien door m'n tegenstander een game loss aan te smeren, maar het voelt gewoonweg verkeerd aan dat men tegenwoordig blijkbaar G1 met board kan spelen, als men de eerste game maar snel genoeg uitspeelt. Dat gezegd zijnde, snap ik de redenering van de judge ook wel. Game 2 verloopt initieel beter: een Pithing Needle op Grindstone maakt vroegtijdig een (tijdelijk?) einde aan het comboplan. "Geen zorgen", denkt mijn tegenstander, en hij begint zijn Simian Spirit Guides als 2/2's te casten. Ik raap vreselijk slecht en zie mijn levenstotaal zienderogen slinken door Painter en Spirit Guide Beatdown. De knock-out? Een Firebolt, die daarna geflashbackt wordt. FML.

0-2

 

Geen zorgen, ik wist ook niet dat dit in Legacy gespeeld werd...

 

Lekker. Lang zit ik dus niet op the bubble. Ondanks de pure absurditeit van de laatste game besluit ik er toch nog het beste van te maken. De druk is er af, dus kan ik me maar wat amuseren.

 

R6: VS Death and Taxes: 0-2 (2-1-3)

...Wat dus hoegenaamd niet gebeurt. Ik begin vrij relaxed aan de ronde en maak een praatje met mijn tegenstander over Belgische trappistenbieren, maar tijdens het spel heb ik weinig redenen om vrolijk te zijn. Mijn tegenstander slaagt erin een schappelijke board presence uit te bouwen terwijl mijn counters dankzij zijn Cavern of Souls niets doen, mijn 'Goyf gechumpt wordt door Mother of Runes en ik maar liefst vijf opeenvolgende beurten land topdeck.

0-1

 

In Game 2 kan ik dan weliswaar ièts doen, maar veel Magic spelen zit er weer niet in. Twee landjes worden ge'waste'd, iedere beurt wordt er eentje getapt met Rishadan Port, mijn Deathrite wordt ge'Sun Lance'd, mijn stevige klokken krijgen een Swords to Plowshares en een Thalia zorgt ervoor dat ik hoegenaamd niets meer in de pap te brokken heb. Als klap op de vuurpijl komt er dan nog een Rest in Peace en een Phyrexian Revoker op Liliana in het spel. GG.

0-2

 

Na deze match is het duidelijk dat het niet meer veel zin heeft om de GP verder te zetten, gezien het blijkbaar gewoon one of those days is. Nico en Arno zitten al een tijdje side-events te spelen, en ik drop om ook een 8-man Legacy te gaan spelen. Wanneer ik dan in de eerste ronde een van de slechtste BUG match-ups, Dredge, tegenkom, besluit ik dat het wel welletjes is geweest voor vandaag. Arno, Nico en ikzelf gaan samen met Steve en Jens van Magic Club Mol op zoek naar eten, en belanden in een restaurantje met schappelijke prijzen voor goed voer. Daarna keren we nog eventjes terug naar de venue om artiest Steve Argyle (niemand minder dan de tekenaar van de mascotte van deze blog) wat kaarten te laten signeren, zodat mijn deck er weer net dat ietsje pimp'er uitziet. Ondertussen krijgen we te horen dat Reinout dag 2 gehaald heeft, wat we in de hostel dan weer vieren met, u raadt het al, Démory. Na een vruchteloze poging om het Parijse nachtleven onveilig te maken, begeven we ons naar onze bedstee om 's anderendaags fris en monter te zijn voor de side-events.

12-14/02/2014: GP Parijs (Deel 1)

Ik geef het toe, beste lezers: het is alweer te lang geleden dat ik nog eens een verslagje heb neergepend. Een klein aantal toernooien en matige resultaten zijn daarvan de oorzaak. Als resultaten de enige maatstaf waren, zou het ook over mijn GP-avontuur oorverdovend stil blijven. Gelukkig gaat een GP over meer dan resultaten alleen.

 

Na lang wachten en veel te weinig playtesten stapt Team A, bestaande uit Arno, Nico en ikzelve, op woensdag eindelijk op de Thalys naar Parijs. Na een vlotte reis zetten we onze spullen neer in onze hostel, maken kennis met de kat des huizes en besluiten we de rest van de namiddag te gebruiken om een beetje de toerist uit te hangen en Parijs te verkennen. Een stevige wandeling (Oh, kijk, de Eiffeltoren, dat ziet er niet ver uit) voert ons langs het Louvre, de Seine en funky Discodansvloeren onder de bruggen naar de Eiffeltoren, die we met een kort bezoek vereren alvorens ons in een plensbui van jewelste naar de Burger King. Wij zijn blijkbaar niet de enigen met dat lumineuze idee, want de rij strekt zich meterslang buiten de hamburgertent uit en we besluiten ons avondmaal dan maar in de Quick te nuttigen alvorens naar de hostel terug te keren.

 

Disco onder een brug over de Seine. Waarom ook niet.

 

 

Ook op donderdag besluiten we nog even wat van Parijs te verkennen en brengen we een bezoekje aan de plek die de originele art van Hallowed Fountain heeft geïnspireerd: Versailles! In de winter verliezen de tuinen echter heel wat van hun luister, gezien de standbeelden ingepakt zijn en de fonteinen uitstaan. Desondanks blijft Versailles Versailles, en als dusdanig zeer de moeite. Vervolgens wagen we ons nog aan een beetje last-minute  testing in de hostel en verwelkomen we 's avonds Reinout, Maarten, Bram en Erik, het illustere Team B. Na een paar rondjes van het plaatselijke bier, Démory, besluiten we de bedstee op te zoeken om toch nog een beetje fatsoenlijk aan de trials te kunnen beginnen.

Op vrijdag staan we aan de venue voor de deuren opengaan. Er zijn immers maar playmatjes voor de deelnemers van de eerste trials en hoewel Arno, Maarten en ikzelf op voorhand betaald hebben voor het Infinite Trial-pakketje, waardoor we zoveel GPT's kunnen spelen als we willen en gegarandeerd de playmat krijgen, was dat niet voor iedereen van ons gezelschap het geval.

 

 



Laten we wel wezen: voor zo'n schoonheid wil een mens al wel eens vroeg opstaan.

 

 

GPT 1:

In mijn eerste trial heb ik al meteen prijs: ik mag tegen teamgenoot Erik spelen in de eerste ronde. Gezien de trials met single elimination werken en een loss Erik dus 15 euro kost, maar mij, door mijn Infinite trials, slechts 5 minuten van mijn tijd om me voor een nieuwe trial in te schrijven, besluit ik Erik de win te gunnen.

== Intermezzo ==
Ik stort me echter niet meteen op de volgende GPT, maar besluit eerst mijn playmat te laten signeren door de artiest: Rob Alexander. Ik heb ook nog enkele kaarten van hem die ik wil laten handtekenen(geen zorgen, ik laat geen duals verpesten met een handtekening), dus maak ik daar maar meteen werk van voor de wachtrijen te lang worden.
== Einde intermezzo==

GPT 2:

Vervolgens begin ik aan het echte werk. 32 starten, slechts 1 krijgt de byes. Ik speel de Team America lijst die ik 's anderendaags ook op de GP zal spelen.

R1: VS Reanimator: 2-1
Ik moet toegeven, er zijn slechtere match-ups die ik kan treffen. Ik heb genoeg permission om de Reanimate-effecten te counteren en bovendien kan ik met Deathrite Shaman gezapig de dikke beesten uit zijn graveyard eten. Ondertussen heb ik een stevige klok liggen in de vorm van een 4/5 'Goyf.
1-0

In Game 2 leg ik al snel een Grafdigger's Cage neer en voel ik me vrij veilig. Tot mijn tegenstander een Show and Tell door mijn counterspells kan krijgen, en er plots een Grave Titan ligt. Ondanks het feit dat ik zelf ook wel eens Reanimator speel, was ik deze dikzak nog in geen enkele lijst tegengekomen en sta ik een beetje met mijn mond vol tanden. Ik heb geen antwoorden op het steeds groter wordende legertje zombies.
1-1

De derde game verloopt dan weer zoals deze matchup hoort te verlopen: ik heb counters voor zijn spells en ook Grafdigger's Cage maakt hem het leven zuur terwijl mijn 5/6 Tarmogoyf en Delver of Secrets lustig doormeppen.
2-1

R2: VS Reanimator: 2-1
Toe maar, zo mogen de match-ups blijven komen. Weinig te melden over deze ronde; de loss is het ongelukkige resultaat van een mulligan naar 4.

R3: VS Deathblade: 2-1
Gezien er nog maar 8 mensen overblijven, speel ik technisch gezien de kwartfinale, doorgaans mijn struikelpunt als ik T8 speel. Mijn notities laten me hier in de steek. Buiten het feit dat mijn tegenstander de eerste van de vele Finnen was die ik dit weekend ben tegengekomen, valt er dan ook weinig te melden.

Best gek, al die Finnen. Je zou nog gaan denken dat ze een invasie van Frankrijk plannen. Zelfs onze Finse vriend Joonas, 's werelds enige piloot van Rotten Spookie.dec, was dit weekend present. Dat terzijde.

R4: VS Team America: 1-2
Wel verdorie. De mirror. Overigens alweer tegen een Fin, een veel onvriendelijker exemplaar dan de vorige. Dat gezegd zijnde: hij speelt wel strak en wint de eerste pot. In het tweede spel moet hij twee keer mulliganen, wat hem in deze ontzettend grindy match-up het spel kost. In Game drie hebben we allebei genoeg removal en discard om elkaar al snel in topdeck-mode te brengen nadat onze handen aan gort worden gereten en onze creatures gedecimeerd worden. Helaas heeft mijn tegenstander een Sylvan Library en ik niet.

Tja...

Het resultaat laat zich raden en ik sneuvel vlak voor de finale voor de byes met een 6-tal boosters voor de moeite.

Lange GPT's waarin je juist voor het einde eruit vliegt... Zo haal je natuurlijk niet het volle pond uit zo'n Infinite trials-pakket. Het gaat al tegen etenstijd aan, maar ik besluit toch nog een laatste trial te spelen om zo waar voor m'n geld te krijgen.

GPT 3:

R1: VS BUG-still: 2-0
Kijk eens aan, BUG-still. Compleet met Pernicious Deed en Standstill, dat zie je niet vaak meer, nu de meest courante versies van BUG Team America en Shardless BUG zijn. Mijn klokken zijn sneller dan de zijne en mijn Hymns halen de removal uit zijn handen. De 1-0 wordt even vlotjes 2-0.

R2 VS ANT: 1-2
Ik win de die-roll en mag beginnen. Mijn openingshand mist een blauwe source, maar ik heb wel de mana om mijn tegenstander op beurt 2 en 3 te Hymn'en, wat normaal aankomt als een stevig uppercut. Dat plan gaat in mist op wanneer mijn tegenstander, die blijkbaar ANT speelt, de turn 1-kill uitspeelt en mij stilletjes doet vloeken dat ik geen counters vastheb.
0-1

Game 2 is minder belachelijk: mijn counters en discard doen hun werk terwijl mijn snelle klokken de rest afhandelen.
1-1

Helaas, het is me blijkbaar niet gegund: in Game 3 sleurt mijn tegenstander zich door mijn permission en combo't netjes uit. Sympathieke kerel, er zijn ergere mensen om van te verliezen. En weer twee boosters (uiteraard vol crap :p ) rijker.
1-2

Nu begint de honger stilaan toe te slaan en we begeven ons met z'n allen terug naar de hostel om onze rugzakken eventjes weg te leggen en op zoek te gaan naar een pizzeria. Oorspronkelijk is het plan nadien nog terug te gaan en nog een trial of twee te grinden, maar met onze buikjes goed gevuld en de venue op een behoorlijke afstand, besluiten we het erbij te laten en nog wat Démory's en Corona's te gaan drinken in de hostel.