maandag 6 juli 2015

04/07/2015: GP Lille

Gezien het ondertussen al meer dan drie maand geleden is dat ik nog eens een serieus toernooi gespeeld heb, is het een understatement te zeggen dat ik enigszins onvoorbereid naar GP Lille vertrok. Hell, ik ben nog niet eens zeker van m'n lijst wanneer ik op de trein stap. Gelukkig zijn daar trials voor. Gewapend met een infinite trials-pakket en een lijst die nogal afwijkt van m'n normale Team America, begeef ik me in het strijdgewoel:

4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
3 Dark Confidant
1 True-Name Nemesis

4 Brainstorm
4 Ponder
4 Daze
3 Force of Will
3 Abrupt Decay
3 Stifle
3 Spell Pierce

4 Wasteland
3 Underground Sea
2 Tropical Island
1 Bayou
4 Polluted Delta
2 Misty Rainforest
2 Verdant Catacombs

//Sideboard//
2 Marsh Casualties
2 Thoughtseize
2 Divert
1 Vendilion Clique
1 Force of Will
1 Abrupt Decay
1 Grafdigger's Cage
1 Pithing Needle
1 Surgical Extraction
1 Murderous Cut
1 Maelstrom Pulse
1 Flusterstorm

Het feit dat ik zo snel uit m'n eerste trial lag dat ik nog een tweede early bird trial (tussen 9 en 10u) kon meedoen, zegt genoeg. Een deck met snelle Waste-locks, daar fold ik tegen. Gelukkig krijg ik dankzij die tweede early bird wel een extra playmat van GP Lille, waardoor ik uiteindelijk 4 playmats met Sensei's Divining Top scoor dit weekend.



Ik speel trial na trial, maar geraak op 5 trials maar tweemaal in de tweede ronde. Gelukkig heb ik het infinite pakket, of dit zou me een BoM geld kosten.
In mijn laatste trial win ik m'n eerste ronde van Arno, wat altijd een beetje zuur is, een reisgenoot eruit spelen. De Stifles voelen echter niet helemaal lekker en ik ben net van plan deze lijst op te geven en terug te vallen op een traditionelere lijst met Hymns en Lili's, tot er plots een paar stevige handen op m'n schouders landen en de Wijsheid in Eigen Persoon verschijnt: Tist van Magic Club Gent. Tist zal eens goed gelachen hebben om m'n match met Arno, die aan beide kanten verre van optimaal gespeeld werd, maar achteraf slaagde hij er wel in me te overtuigen van de Stifle-lijst met de wijze woorden: "Waarom zou je in godsnaam Hymn to Tourach willen spelen in een formaat dat gedomineerd wordt door Dig Through Time?" Food for Thought, dat.
Wanneer ik ook in deze trial uitgeschakeld wordt, besluit ik nog even langs de dealers te gaan en twee van m'n playmats om te ruilen voor drie Collected Company's, waardoor ik geen bakken geld kwijt ben om de spirituele opvolger van mijn lievelingsdeck in Modern te kunnen gaan spelen. Nog eventjes langs artiest Johannes Voss passeren om wat kaarten te laten signeren, en al bij al is deze vrijdag toch nog vrij productief geweest.

Na geen al te beste nachtrust, te wijten aan de belachelijk hoge temperaturen en onze Hollandse buren die het nodig vonden tot een gat in de nacht discussies te voeren over het Miracles-deck op het balkon, verschijn ik enigszins brak aan de start van de Grand Prix. En oh ja, de airco is stuk. FML. Maar bon. Het is tijd voor Magic, en daar heb ik eigenlijk wel ontzettend veel zin in. De decklist is dezelfde als gisteren, op enkele wijzigingen in het sideboard na. Op aanraden van Tist besluit ik de twee Diverts te wisselen voor een True-Name Nemesis en een Sylvan Library. Let's a-go.


R1: VS RUG Delver: 2-0 (1-0)
M'n eerste match is tegen RUG Delver en ik word al meteen gewaarschuwd dat ik op m'n tellen moet letten. Een Wasteland activatie van mijn kant loopt in een Stifle, die ik gelukkig kan Spell Pierce'n. Ik resolve ook een Delver en een Deathrite, maar moet vechten om ze in leven te houden. Uiteindelijk slaagt m'n tegenstander er toch in er vanaf te geraken, maar tegen die tijd hebben ze beiden hun nut al bewezen.
Wat volgt is een heuse arms race waarna ik mezelf Koning der Tarmogoyfs kan kronen. Ik volg m'n tegenstander z'n Goyf op met een eigen exemplaar, en zijn tweede met mijn tweede. Mijn tegenstander speelt een Nimble Mongoose, en ik een derde Goyf. Een potje vechten kost mij een Tarmogoyf en m'n tegenstander z'n Mongoose en een Lightning Bolt, maar na een Abrupt Decay heb ik snel weer het Goyf-overwicht.Da's belangrijk, schijnt.
1-0

Game 2 is redelijk uneventful. M'n tegenstander Bolt m'n eerste Deathrite, maar ik volg op met een tweede en slaag er, door rond Stifles te spelen, in het hele spel het overwicht te behouden.
2-0


R2: VS Elves: 1-2 (1-1)
Dr. Deathrite verhuist naar de hogere tafels en treft daar een jongedame met Elves aan. Na wat early action maak ik bijna de brainfart van de eeuw wanneer ik, in de veronderstelling dat Spell Pierce al lang dood is nu m'n tegenstander een Gaea's Cradle heeft, bijna niet merk dat ze uittapt om een Green Sun's Zenith voor Craterhoof Behemoth cast. Haar hand reikt al naar haar deck wanneer ik besef dat ik toch misschien best die spell pierce speel. Whew, dat was ontzettend dom en ontzettend nipt. We batteren wat verder tot zij op 3 staat en ik met 2 zwarte sources en 2 actieve Deathrites  zit, maar met maar 1 instant in beide graveyards. Ik ben best trots op mezelf wanneer ik dan m'n Dark Confidant speel en Daze (door een Sea terug te halen). De Confidant is gecounterd, Daze ligt in de graveyard, ik herspeel de Underground Sea en win dankzij de Deathrites.
1-0

No such luck in G2. Ik heb geen counter gevonden wanneer de Natural Order komt en een Progenitus kan ik, helaas, nu eenmaal niet meer racen.
1-1


Ik slaag er in G3 in een Natural Order te counteren en het spel te herleiden naar een normale slugfest. We wisselen wat meppen uit, maar in de laatste beurt voor ik haar doodsla, krijgt ze er toch een Green Sun's Zenith voor Behemoth door. Tja, daar is niets aan te doen, vrees ik. Elves is sowieso een slechte matchup, dus ergens ben ik best al tevreden dat ik het spannend heb gemaakt.
1-2


R3: VS Patriot: 2-1 (2-1)
Hoera, een Batterskull deck. Net nu ik van 3 naar 1 True-Name Nemesis in m'n main gegaan ben. M'n tegenstander lijkt alle antwoorden te hebben: hij Bolt de t1 Deathrite, stuurt Confidant ploegen en ik zit uiteindelijk zonder fuel. Ik heb een Abrupt Decay voor de Germ Token van de Batterskull die door Stoneforge Mystic is gehaald, maar da's dan ook alles. Mijn Tarmogoyf vangt een Force of Will en wanneer er achtereenvolgens een True-Name Nemesis en een Umezawa's Jitte landen, weet ik dat het tijd is voor het tweede spelletje.
0-1

G2 verloopt beter. We wisselen wat meppen uit early game en ik besluit een Thoughtseize te spelen om de Jitte die zijn Stoneforge Mystic is gaan zoeken, te laten discarden. Ik zie echter een Force of Will, een Snapcaster Mage en de Jitte, en besluit voor de Snapcaster te gaan, gezien ik nog een Decay voor de Jitte heb en de Snapcaster zowel removal voor mijn Goyf zou kunne flashbacken als een pitch voor Force of Will zou kunnen zijn. De Jitte Decayt, en ik win op een Tarmogoyf, Dark Confidant en geflipte Delver.
1-1

Spannend, die G3. Dusdanig spannend dat ik geen uitgebreide notities heb kunnen nemen. Een Stifle op de Living Weapon trigger van Batterskull stelt het onvermijdelijke alleen maar uit, maar ondertussen raap ik een True-Name Nemesis die een duurzaam roadblock kan zijn voor wanneer de 'skull terug is. Ik raap snel ook m'n tweede Nemesis (dankjewel voor ook die suggestie, Tist), waar mijn tegenstander geen zinnig antwoord meer op heeft.
2-1


R4: VS Grixis Pyromancer: 0-2 (2-2)
GODVERDOMME. Naar 4 moeten mullen... Dan kan je al evengoed meteen naar G2 gaan. Met een Deathrite Shaman, Bayou, Disfigure en een Wasteland kan ik toch al ièts doen. De Deathrite wordt helaas geDazed, maar ik kan op beurt 2 wel een Disfigure spelen op de geflipte Delver die snel een probleem zou worden. M'n tegenstander maakt handig gebruikt van m'n gelimiteerde resources en Waste't de Underground Sea die ik ondertussen heb bijgetrokken en countert een tweede poging tot Deathrite. Eikel. Ondanks alles maak ik er nog een echte pot van en staat hij op 8 wanneer ik op 6 sta. En laat hij net dan twee Lightning Bolts hebben...
0-1



In G2 word ik genadeloos afgestraft voor een gewaagde keep. Een onelander met een Deathrite Shaman en allemaal 1 CMC spells, ik durf het soms wel eens houden. Ten onrechte. Dat ene land kan ik nog wel spelen, maar wat volgt is een barrage van Wastelands en Stifles op m'n fetches. Geen echte of leuke pot Magic, hoewel ik m'n tegenstander ook weer naar 5 kan brengen.
0-2


R5: VS Omnitell: 2-1 (3-2)
Jakkes. Ronde 5 en al op de gevreesde bubbel. En na enkele basic Islands heb ik door dat ik tegen Omnitell speel. Fuck, wat had ik nu graag Hymn to Tourach gehad. Ik bouw een respectabel bord op maar zit zonder counters, dus probeer ik te racen. Ik slaag erin m'n tegenstander naar 1 te brengen, maar dan landt de Omniscience en heb ik dus een probleem. Wat zoeken levert mijn opponent een Emrakul op. Met 7 permanents, waaronder enkele beestjes en 19 leven, kan ik een aanval van Emrakul overleven en terugslaan voor lethal... Ware het niet dat mijn tegenstander een Cunning Wish heeft om een Sudden Shock te gaan halen om mijn Delver dood te doen. Bah.
0-1



Combo. Soms hebben ze het, soms niet. In G2 heeft mijn tegenstander het duidelijk niet. Dankzij een geflipte Delver en een Tarmogoyf die een aanzienlijk postuur heeft, kan ik mijn tegenstander doodmeppen vooraleer hij meer heeft gedaan dan cantripjes spelen. Meer van dit, graag!
1-1

G3 is een nagelbijter. Ik heb een hand met wat counters en een Deathrite. Ik hou na het casten van Deathrite op t1 altijd Spell Pierce Mana open en ontwikkel een karig bord met Deathrite en een geflipte Delver om mijn tegenstander geleidelijk dood te meppen terwijl ik m'n hand verder vul met counters. En dan gebeurt het. Mijn hand heeft 3 Dazes, 1 Spell Pierce, 1 Brainstorm en 2 Force of Wills als mijn tegenstander ervoor gaat. 5 counters dus. M'n tegenstander gaat ervoor en cast Show and Tell. Ik Force (pitch Brainstorm), hij Forcet, ik Force terug (pitch Daze), hij speelt Red Elemental Blast. Ik cast Spell Pierce, mijn tegenstander betaalt twee mana. Ik Daze en word op mijn beurt zelf geDaze'd. Het is uiteindelijk die allerlaatste Daze die het pleit in mijn voordeel beslecht. 5 counters, en dat kreng van een deck geraakt er nog bijna door. Shit man, dit was eng.
2-1


R6: VS Infect: 2-0 (4-2)
De droom is nog steeds alive, maar net zoals Stan Lee of Eddie Wally nog maar nipt. Infect is dan ook geen deck dat ik graag tegen het lijf loop, maar nu ik maindeck Disfigure speel, valt dat misschien nog best mee. Ik Daze een Glistener Elf en Decay een tweede, maar de Inkmoth Nexus lijkt een levensgroot probleem te gaan worden. Tot ik Wasteland topdeck. Whoop whoop. Twee behoorlijk dikke Tarmogoyfs maken samen het werk af, terwijl ik een ongeflipte Delver achter de hand houd om de Glistener Elf die het wèl heeft gehaald, te kunnen blocken.
1-0

Een early blowout langs zijn kant wordt nipt vermeden in G2. Een Marsh Casualties sloopt al z'n Hierarchs en bijna ook z'n Blighted Agent, ware het niet dat hij een Invigorate voor die laatste heeft. Ik counter, maar hij heeft er zowaar nog een. Mij niet gelaten, dat zijn al twee Invigorates minder waar ik schrik van moet hebben. Leven genoeg dus om een Bob neer te plonken. Ik blijf removal trekken en dwing mijn tegenstander in het nauw. Wanneer ik voor lethal sla, cast hij Crop Rotation om een Inkmoth Nexus te halen om te blocken. Ik schat het correct in (niet dat dàt zo moeilijk is, maar soms ben ik wat... traag) en counter de Rotation. Lethal!
2-0




R7: VS Omnitell: 1-2 (4-3)
Whew, daar ben ik weer goed weggekomen. Minder geluk in de zevende ronde, waarin ik alweer Omnitell tegen het lijf loop. Een eerste poging van mijn tegenstander om Show and Tell te casten wordt gefnuikt wanneer ik de Storm-trigger van Flusterstorm in een counterwar Stifle en de ene extra mana betaal om mijn Force te laten resolven, maar enkele beurten later slaagt mijn tegenstander er op 3 leven wèl in een exemplaar te resolven, met een dodelijke Emrakul tot gevolg.
0-1

Ik mag m'n tegenstander niet zo. Even lijkt het erop dat hij boel wil beginnen maken omdat hij niet oplette toen ik m'n Brainstorm resolvede, en hij er ten onrechte aan twijfelt of ik wel twee kaarten heb teruggelegd. Een beetje telwerk wijst uit dat ik dat wel gedaan heb, maar de toon is gezet. In dit spel win ik de counterwar om de Show and Tell dankzij een simpele Daze, nadat mijn Force of Will een Flusterstorm vangt.
1-1

Ik mag m'n tegenstander ECHT niet. Bij het shufflen gaat hij als een gek tekeer en verneukt een handvol sleeves. Gelukkig heb ik reserve, maar m'n tegenstander is er als de kippen bij om een judge te roepen, en extra tijd te bedelen voor iets wat in essentie nog geen halve minuut in beslag neemt. We spelen allebei op de bubbel dus de zenuwen staan strak, maar jeetje, wat een gier. Ik ben vies gezind, en dat verbetert er niet op wanneer ik de counterwar om Show and Tell verlies omdat er dankzij Dig Through Time geen landje meer is om met Deathrite te verwijderen, zodat ik welgeteld 1 mana te kort kom voor een Flusterstorm na al uitgetapt te hebben voor een rits andere counters. Zooi.
1-2


R8: VS ?: 2-0 (5-3)
Tot zover dag 2. Met nog maar twee rondes te gaan, lijkt het me zinloos om te droppen, en besluit ik lekker nog wat planeswalker points te grinden. Mijn tegenstander deelt deze mening duidelijk niet, maar allicht wel mijn frustratie na vorige ronde, want hij is in geen velden of wegen te bekennen. Na tien minuten wijs ik een judge op het feit dat ik nog steeds geen speelkameraadje heb en krijg ik de win en de bemoedigende commentaar "you're free to go wherever you like". Aardige kerel, die judge.
2-0


R9: VS BUG Delver: 2-0 (6-3)
Ik mag de dag afsluiten met de mirror en zie nog maar eens waarom onelanders houden een slecht idee is... bij m'n tegenstander. Truth be told, het lijkt ook alsof het hem allemaal niet zo fel meer kan schelen, of alleszins dat een lange dag spelen in de hitte z'n tol begint te eisen. Ik Disfigure z'n Deathrite en Waste z'n landje terwijl ik zelf een Deathrite resolve, en sluit hem dus de facto uit het spel.
1-0

G2 is meer een echte pot Magic. Marsh Casualties bewijst me goede diensten door een Vendilion Clique en twee ongeflipte Delvers te slopen, wat me ongetwijfeld het vel redt. M'n tegenstander denkt dat m'n Confidant ook doodgaat, maar niets is minder waar. 't Is immers geen Golgari Charm, m'n beste!


Toch begint die Confidant me wat zorgen te baren terwijl m'n levenstotaal zienderogen zakt. Ik Maelstrom Pulse z'n Deathrite Shaman en maak zo zijn board leeg, waarna ik m'n tegenstander met Dark Confidant en een geflipte Delver naar 5 sla. Ik moet de beurt doorgeven... met zelf maar 1 levenspuntje. Wat doe je als je tegenstander op 1 staat met een actieve confidant? Uiteraard: je scoopt. Een win is een win, maar ik snap m'n tegenstander eventjes niet, en ben eigenlijk vooral zuur dat ik de fancy rub-ins niet kan doen door de volgende beurt m'n eigen Confidant-trigger te Stiflen. Zucht.
2-0

Tot zover GP Lille, met alweer een 6-3 op zak. Meer dan ik mocht verwachten na letterlijk NUL voorbereiding, maar toch hoop ik ooit eens door te gaan naar dag 2. Samen met m'n reisgenoten Arno, Maarten en Diederik sluit ik aan bij de crew uit Antwerpen om vervolgens de maandomzet van de plaatselijke Chinees goed te maken. Goed gemagict, goed gegeten, wat wil een mens nog meer?

Plusjes
+ Het reisgezelschap, dat er weer een leuk weekendje losbreken uit de sleur van de werkweek van gemaakt heeft.
+ Grats voor Peter en Timmy voor het goede resultaat, Frederik Ketels met z'n dag 2 en Thomas Van der Paelt met z'n top 8
+ De organisatie van BoM. Fancy prizewall, en ontzettend chapeau voor de drankfonteintjes die zo snel klaar stonden. Dat werd zeer gewaardeerd op zo'n warme dag.
+ In de chaos draft een foil Surgical Extraction en een Council's Judgement scoren.
+ De loot in general: een gesigneerde en een gewone playmat, m'n playset Collected Company compleet, nog een Fulminator Mage erbij en wat coole tokens. En alweer een pimpkaart of twee voor m'n EDH erbij.

Minnetjes
- De warmte. Serieus, ik ben niet gebouwd voor dit weer. 's Nachts badend in het zweet wakker schieten is ook bepaald m'n ding niet.
- De kl*te Hollanders die mijn nacht nog erger maakten dan hij al was door tot in de vroege uurtjes luidruchtig te discussiëren over de matchups van Miracles op het balkon. Komaan mannen. Schreeuwen hoeft echt niet. Dickwads.
- M'n tegenstander in ronde 7. Als ik Ultra Pro Matte sleeves gebruik, scheuren die nooit. Letterlijk. Nooit. Ik vervang ze pas als er een laagje van een centimeter aan vuiligheid op kleeft en ik niet meer kan zien of ik nu een Liliana of the Veil of een basic Island in m'n hand heb steken. Doe toch een beetje rustig met andermans kaarten man. Je weet zelf goed genoeg hoe duur ze zijn.

Thoughts? Discuss!

maandag 16 maart 2015

14/03/2015: Elseworlds: Final Eternal Weekend, Vintage style!

Waar ik de vorige keer nog mopjes kon maken over het lang uitblijven van een nieuw toernooiverslagje, begint het nu ronduit genant te worden. Maar waar zitten ze toch allemaal, de legacytoernooien? Heeft het nu echt van de finale van de Belgian Legacy Cup tot nu, half maart, geduurd eer er nog eens een goed toernooitje was? Jeetje.

Anyhoo. We zijn er weer, en hoe! Na het Final Eternal Weekend van Magic Club Mol kan ik immers maar liefst twee toernooiverslagen schrijven. En da's zowel goed als slecht nieuws. Goed, want toernooien van Magic Club Mol zijn de leukste van het land, en slecht, want het Final Eternal Weekend is precies dat: het allerlaatste toernooi van Magic Club Mol. Voor de gelegenheid liet Dr. Deathrite zich zelfs verleiden tot een toernooitje vintage!

Toegegeven, ik ken geen ene reet van vintage. Ik copy-paste dus de volgende lijst van TCDecks, merk op dat er maar 59 kaarten inzitten, en ram er een Vampiric Tutor bij. Dat kan nooit slecht zijn.

3 Deathrite Shaman
3 Delver of Secrets
4 Young Pyromancer

1 Ancestral Recall
1 Ancient Grudge
1 Brainstorm
1 Flusterstorm
2 Abrupt Decay
2 Spell Snare
2 Steel Sabotage
3 Mental Misstep
3 Lightning Bolt
4 Force of Will
4 Gush
1 Vampiric Tutor

1 Dack Fayden

1 Ponder
1 Time Walk
1 Treasure Cruise
3 Preordain

1 Black Lotus
1 Mox Jet
1 Mox Ruby
1 Mox Sapphire

1 Island
2 Underground Sea
2 Tropical Island
2 Volcanic Island
4 Polluted Delta
3 Scalding Tarn

R1: VS blauwe belcher: 1-2 (0-1)
Een formaat spelen dat je nog nooit getest, gespeeld of zelfs maar fatsoenlijk bekeken hebt met een netdecklijst die maar 59 kaarten telt. Wat kàn er mis gaan? Een T1 Goblin Charbelcher dankzij drie Moxen, blijkbaar. Vergeleken daarbij is mijn T1 Mox Ruby en Deathrite Shaman vrij knullig. Op T2 heeft mijn tegenstander genoeg mana om de Belcher te activeren, en doet dat dan ook maar. Kan je hem geen ongelijk in geven.
0-1

G2 mag ik beginnen. Ik open met een Black Lotus die ik opoffer voor een Young Pyromancer en speel nog een Mox Sapphire. Geen ideaal gebruik van een Lotus, maar ik heb een vrij goed beest, en een open blauwe mana om Steel Sabotage te spelen. Vooruit denken loont, want ik kan de Sabotage gebruiken om een Time Vault te neutraliseren.

Ik kan een paar beurten aanvallen met de Pyromancer en zijn tokens (extra value van Time Walk!) terwijl mijn tegenstander een Expedition Map opvolgt met een Tolarian Academy en weinig meer. In response op zijn Diminishing Returns bounce ik nog even z'n Voltaic Key met een tweede Steel Sabotage, zodat die mee geshuffled wordt. Zijn Diminishing Returns geeft mij pure gas in de vorm van een Black Lotus, 2 Force of Will, een Flusterstorm en een Gush, zodat ik zijn Ancestral Recall kan counteren en kortelings daarna vlot kan winnen.
1-1

In G3 zie ik voor het eerst hoe broken Vintage wel kan zijn. Mijn tegenstander opent met een Lotus en twee Moxen, speelt Defense Grid van de Moxen en ontlokt mijn Force of Will. Vervolgens kraakt hij de Lotus voor een Ancestrall Recall, raapt drie kaarten, speelt nog een Mox en heeft daardoor net genoeg mana voor Tinker. Zo komt er op beurt 1 een Time Vault in het spel. In mijn eigen eerste beurt speel ik een Young Pyromancer, maar wanneer hij op zijn tweede beurt een Voltaic Key kan spelen, is het spel gedaan.
1-2

R2: VS Doomsday: 1-2 (0-2)

Een bekend gezicht in R2! Ondanks het feit dat ik hem meermaals heb horen spreken over Doomsday, slaag ik er eventjes niet Tom De Decker op het juiste deck te zetten, en van G1 word ik niet wijzer. Met een Duress pakt Tom mijn Gush, maar dankzij mijn T2 Young Pyromancer heb ik een creature. Tom doet verdacht weinig terwijl ik beurt na beurt schop met een Goblin Piker  omdat ik maar geen instants of sorceries kan vinden. Met Thoughtseize pakt Tom m'n Steel Sabotage, maar dankzij m'n Pyromancer en een Deathrite Shaman, win ik. Vintage: het formaat waar je soms in beurt 1 dood bent en waar je soms je tegenstander doodmept met een 2/1 beestje. Dit formaat man, dit formaat...

No such luck in G2: dankzij een Vampiric Tutor opT1 speelt Tom op T2 een Doomsday, wat game is. Met een Black Lotus speelt hij Laboratory Maniac, waarna hij z'n library leegraapt met cantrips en zo wint. Dit formaat man, dit formaat.
1-1

In G3 begin ik weinig spectaculair met een Preordain, die ik op T2 opvolg met een Pyromancer. Ik krijg al snel een stevig legertje op de been, dat helaas in 1 klap weggevaagd wordt door een Toxic Deluge. Tom Resolvet nogmaals de Doomsday, ik counter de verkeerde spel (les van het weekend: counter ALTIJD Yawgmoth's Will. ALTIJD.
1-2

R3: VS Merfolk: 2-0 (1-2)
Merfolk... Ah, that takes me back. Ik merk wel snel dat m'n tegenstander net als ik eigenlijk geen vintage-ervaring heeft en dan nog het nadeel heeft een deck te spelen met een laag powerlevel. Ik verlies een counterwar om een Vampiric Tutor en een Brainstorm wat me eventjes zuur dreigt op te breken, maar dankzij Lightning Bolts, Delvers en Deathrites loopt de damage vrij snel op.
1-0

Dat verschil in rauwe power blijkt in G2 feller dan ooit. Mijn tegenstander speelt relatief onschuldige beestjes, terwijl ik met Dack Fayden een Gush raap, die ik meteen ook speel.


Een Pithing Needle op Dack is eventjes vervelend, maar geenszins een probleem. Tot ik volledig banaantjes ga en met Ancestral Recall een Deathrite Shaman, Abrupt Decay en Ancient Grudge (voor de Pithing Needle) raap. Tegen zoveel card advantage kan mijn tegenstander niet op en al snel eindigt het spel.
2-0

R4: VS Stax: 2-1 (2-2)
Oh boy, mijn een deck met Metalworker. Spannend! In mijn eigen T1 ruim ik dankzij twee Moxen met Abrupt Decay zijn T1 Metalworker op en hou ik nog mana over om zijn T2 Grindstone te counteren met Steel Sabotage. Ik Bolt een Painter's Servant en Force een Memory Jar, maar toch ontglipt het spel me wanneer ik geen oplossing heb voor een Goblin Welder. Ik heb dan wel een Dack Fayden, maar die Goblin Welder maakt het nagenoeg onmogelijk om m'n tegenstander te verhinderen z'n combo samen te stellen.
0-1

In G2 lukt dat wèl. Ondanks een Sphere of Resistance kan ik in response op z'n Grindstone z'n Painter's Servant Ancient Grudge'n, de Grudge flashbacken om ook van een Voltaic Key af te geraken en een Nature's Claim spelen op de Grindstone in response op een nieuwe Painter's Servant. Zelf heb ik een Young Pyromancer liggen die van al die actie heel veel vriendjes krijgt en al snel het spel wegkaapt.
1-1


Vreemd spel, G3. Mijn tegenstander opent met een T1 Trinisphere, en ik voel de bui al hangen. Tegen dat ik drie mana heb, liggen er ook al een Sphere of Resistance en een Thorn of Amethyst. Lijkt er dus niet op dat ik nog veel ga spelen. Ik slaag er wel in een Delver te resolven, die de beurt nadien flipt. En dan gebeurt het ondenkbare. Mijn tegenstander raapt beurt na beurt een extra Sphere of Thorn, waardoor ik NOOIT meer IETS kan spelen, maar wel nog iedere beurt voor 3 kan aanvallen met de Delver. Op een gegeven moment komt m'n tegenstander tot de vaststelling dat z'n Sphere-effecten hem zelf ook verhinderen spells te spelen die hij wil spelen.

Ik besef dat ik geluk heb en rij de Delver naar de overwinning. Dit formaat man, dit formaat.
2-1

R5: VS MUD:  2-1 (3-2)
Oh boy, een deck met Metalworker... Daar is het nieuwe ondertussen wel vanaf. Gelukkig is mijn tegenstander een toffe kerel en spelen we een leuke pot. In de early game kan ik een Sol Ring raken met Mental Misstep, Force ik een Lodestone Golem en Ancient Grudge ik een Kuldotha Forgemaster. Juist ja. de "early" game. Ik resolve ook twee Young Pyromancers maar kom vervolgens in een stalemate wanneer Steven een Wurmcoil Engine krijgt waar ik geen oplossing voor heb. Steven valt mij aan, ik chump met een token, hij gaint 6, ik val hem aan, doe iets meer dan 6 damage. Telkens weer opnieuw. Tot ik ook een Deathrite Shaman trek en zo de stalemate kan breken.
1-0

In G2 speelt MUD zoals ik het ook in Legacy ken: een snelle Metalworker met Lightning Greaves en de dikke bakken blijven buitenkomen om mee te spelen. Forgemaster, Staff of Nin, Wurmcoil Engine... Ik denk dat alleen mijn Deathrite Shamans een Staff of Nin overleven, en die zijn logischerwijs geen partij voor een Wurmcoil Engine. Yikes...
1-1

In G3 bewijs ik alweer dat ik kan topdecken als een Fransman. Ik kan een Thorn of Amethyst Force'n, maar zit met een klein probleem als er alweer een Wurmcoil Engine landt. Ik heb weliswaar een Nature's Claim voor de Engine, maar daar heb ik weinig aan tegen de tokens die achterblijven. Laat de volgende kaart een Ancient Grudge zijn... Ondertussen heb ik een Delver die snel flipt en een Young Pyromancer die met volle teugen geniet van al die gespeelde spells.
2-1

R6: VS MUD: 2-1 (4-2)
Oh boy, een deck met Metalworker... Alweer? Serieus Vintage. Je kan spelen met de ALLE Magickaarten die ooit gedrukt zijn, op een paar exemplaren met bizarre ante-regeltjes na, en iedereen speelt Metalworker. Dit formaat man, dit formaat.

G1 heb ik niets in de pap te brokken. Mijn tegenstander speelt een T1 Metalworker, sloopt al mijn landjes met Wastelands en steelt mijn Deathrite Shaman met Duplicant. Een Sphere of Resistance, Tangle Wire en Lodestone Golem later is het spel gewoonweg hopeloos.
0-1

Meer chance in G2. Ik resolve een T1 Young Pyromancer en volg in T2 op met een Ancestral Recall die een Gush, een Mox en nog wat leuks raapt. Mijn Pyromancer krijgt ammo genoeg om al snel erg uit de hand te lopen, terwijl mijn  tegenstander geen verdediging die naam waardig kan opzetten.
1-1

In G3 begint mijn tegenstander met, u raadt het, een Metalworker. Gelukkig heb ik zelf een vette T1 play in de vorm van land drop, Black Lotus, sac voor rood, speel Young Pyromancer en Ancient Grudge op Metalworker. Mijn tegenstander is z'n snelle mana kwijt terwijl mijn klok nog een beetje sneller wordt door een Delver of Secrets.
2-1

Waaauuw. Dus dit is Vintage? Ik kan hier best aan wennen. Het is onvoorstelbaar welke idiote dingen je allemaal op een beurt kan doen, ik word herenigd met mijn grote liefde Mental Misstep en Gush is echt een kaart naar mijn hart. Op instant speed dan nog! Stel je voor. Ik word uiteindelijk 14e en val zo net naast de prijzen en, belangrijker, een plaats na Nico. Verduiveld. Volgende keer beter zou ik zeggen, ware het niet dat Vintage reteduur is, en de kans nagenoeg nihil is dat ik er ooit in ga investeren. Ah well. Ik heb nog steeds m'n speciale proxies van Magic Club Mol.

Plusjes
+ Vintage, het formaat. De waanzin, de waanzin!
+ Het goede gezelschap, de usual suspect. You know who you are.
+ De fantastische sfeer en organisatie van bij Magic Club Mol. En de broodjes, die nog steeds om voor te moorden zijn.
+ Een vrij goede beurt maken in m'n eerste toernooi in een formaat dat ik echt NIET ken. 4-2 en 14e van de 43 deelnemers? Seems legit.
+ Mogen spelen met Mental Misstep :3

Minnetjes
- Beetje jammer dat ik niet echt veel verschillende decks gezien heb. Maar ach.

Een dagje Vintage is alvast een mooie opwarmer voor het main event: het allerlaatste legacytoernooi van Magic Club Mol op zondag!

dinsdag 23 december 2014

21/12/2014: Belgian Legacy Cup

*Geeuw*

Wacht, wat? Jullie zijn er nog steeds?

Ik geef het toe, waarde lezers, het is hier de afgelopen maanden erg stil geweest. Door wat persoonlijke issues en een nieuwe commitment aan het schrijven van artikels voor www.geekster.be (shameless plug), gecombineerd met eigenlijk verdacht weinig legacytoernooien de laatste tijd, is het ontzettend stil gebleven op deze blog gedurende de laatste maanden.

We zitten ondertussen in december, en jullie weten ongetwijfeld wat dat betekent: de finale van de Belgian Legacy Cup! Zoals reeds gezegd beletten issues mij me ten volle voor te bereiden op dit toernooi, dus neem ik zondagochtend voor ik vertrek snel mijn good ol' Team America en baseer ik me daarvoor vooral op de lijst die Tist, de Treasure Cruise-guru van Magic Club Gent, me heeft doorgespeeld:

4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
3 True-Name Nemesis

3 Treasure Cruise
4 Brainstorm
4 Ponder
3 Daze
4 Force of Will
3 Hymn to Tourach
4 Abrupt Decay

4 Underground Sea
2 Bayou
2 Tropical Island
4 Polluted Delta
2 Verdant Catacombs
2 Misty Rainforest
4 Wasteland

//Sideboard//
3 Disfigure
2 Flusterstorm
1 Spell Pierce
1 Vendilion Clique
1 Null Rod
1 Krosan Grip
2 Golgari Charm
1 Pithing Needle
2 Liliana of the Veil
1 Grafdigger's Cage

R1: VS Pikula: 2-0 (1-0)
Of misschien dan toch eerder Death and Taxes met een zwarte splash? Wat het ook is: dit deck speelde vooral beestjes met bescherming van removal en equipment. In G1 slaag ik erin zijn T1 Aether Vial te Forcen, maar verlies ik wel m'n Abrupt Decay aan Tidehollow Sculler. Ik counter met een Hymn to Tourach die een Cabal Therapy en Swords to Plowshares pakt. Alleszins komt mijn tegenstander op voorsprong wat beestjes betreft, en een Paladin En-Vec is alleszins best eng als je removal allemaal zwart is. Gelukkig krijg ik een True-Name Nemesis in het spel vooraleer er een Jitte aan de Paladin gehangen kan worden. Blocking duty voor de TNN.  Het ziet er even slecht uit wanneer Elspeth, Knight Errant verschijnt, waardoor mijn tegenstander z'n creature over mijn TNN kan vliegen en counters op de Jitte kan vergaren. Dankzij een opportune eerdere aanval op Elspeth, kan ik met mijn TNN haar uiteindelijk slopen. Geen vliegers meer. Ook zijn Mirran Crusader wordt tegengehouden door een tweede True-Name. Ik heb uiteindelijk m'n derde True-Name nodig om zowel een aanvaller als voldoende verdedigers te hebben en het spel te winnen.
1-0

MVP van de dag. Not even close.

In G2 pak ik een snelle voorsprong en is het mijn Delver of Secrets, True-Name Nemesis en Tarmogoyf tegen zijn Mother of Runes. Ik counter een Council's Judgement die ongetwijfeld m'n TNN wil opeten, maar verlies de merfolk en m'n Delver toch aan een Zealous Persecution. Da's best eng, gezien de Mother of Runes Tarmogoyf all day long kan blocken. Met een Liliana of the Veil laat ik hem eerst een beestje opofferen (z'n Mother houdt 'ie). Ik heb gelukkig al wat damage gedaan en m'n tegenstander in het defensief gedrongen: zelf krijgt hij geen echte threat op het bord. Na een +1 is Liliana weer klaar om een beestje op te eten, maar er liggen helaas ondertussen twee Mothers. Pure mazzel dus dat ik een tweede Liliana topdeck en zo in een enkele beurt twee beestjes opeet, zodat mijn dikke Goyf (want er liggen ook planeswalkers en artifacts in de graveyard) voor lethal kan beginnen slaan.
2-0

R2: VS Omni-tell: 0-2 (1-1)
Zo leuk en interactief als R1 was, zo is R2 dat niet. In beide games speelt mijn tegenstander op beurt 3 een Show and Tell, in beide games heb ik de Force of Will en in beide games heeft hij de Force of Will voor mijn Force of Will. Tja, dat gebeurt, zeker...?
0-2


R3: VS Reanimator: 2-0 (2-1)
Mijn tegenstander in R1 heeft blijkbaar een bloedhekel aan Deathrite Shaman. Ik ben op de play en hij countert mijn Deathrite Shaman met Force of Will, pitching Force of Will. Huh, interessant. Da's behoorlijk vervelend, gezien ik een one-lander gehouden heb en kinda aan het rekenen was op de Deathrite. Op zijn beurt speelt hij Lotus Petal om een Careful Study te spelen, hij raapt twee kaarten en discard nog een Careful Study en Animate Dead. It all makes sense now. Zei ik al dat mijn tegenstander Jesus heette? Uiteraard speelt Jezus Reanimator...


Alleszins, ik sta er niet al te best voor. Dat hij nog geen landdrop heeft gemaakt is bemoedigend, maar zelf ben ik ook echt nog niets aan het doen. Dan speelt mijn tegenstander een Badlands en Entombt hij Griselbrand. Shit just got real. Ik krijg ondertussen een tweede land en speel een Tarmogoyf. Mijn tegenstander vindt niet meteen de reanimation spell en ik kan een tweede Tarmogoyf spelen, zodat de schade stevig aandikt. Wanneer mijn tegenstander dan toch een Animate Dead speelt van een Lotus Petal en z'n Badlands, heb ik de Force of Will. De Petal is weg en op mijn volgende beurt Waste ik de Badlands en doe m'n tegenstander een leeg bord kado.
1-0

Mijn openingshand in G2 is degoutant. Counters, klokken en twee Deathrite Shamans. Op mijn eerste beurt speel ik een Shaman, die een Force of Will lokt. Ik Daze en omdat mijn tegenstander in zijn eerste beurt een Ponder gespeelt heeft, kan hij de extra mana niet betalen en resolvet de Deathrite. Eén Deathrite worden er twee, ik speel twee Delvers die allebei flippen op een Flusterstorm. Mijn tegenstander heeft ondertussen een Griselbrand en een Anger in z'n graveyard gekregen dankzij Careful Study, dus ik moet alert blijven. Heel even wordt het spannend wanneer mijn tegenstander Dark Ritual speelt, die ik counter met Spell Pierce. De Pierce lokt een Force, maar de Force wordt op zijn beurt gecounterd door Flusterstorm. Mijn tegenstander is teveel kaarten kwijt en ik heb nog steeds open Deathrites. Jesus speelt Reanimator, maar blijkbaar is de 3-day delay te lang. Sorry. Bad joke.
2-0

R4: VS Jeskai control: 2-1 (3-1)
Alweer een vliegende start in R4G1: ik open met Deathrite Shaman, speel de volgende beurt een Delver of Secrets, die op de derde beurt flipt, terwijl ik de Volcanic Island van mijn tegenstander sloop met Wasteland. Ondertussen heeft mijn tegenstander nog steeds niets noemenswaardig gedaan. Vervolgens slaagt hij er wel in mij volledig zonder land te zetten dankzij Wastelands, maar zo screwt hij zichzelf ook, terwijl ik een klok heb. De Deathrite kan zonder mana niet drainen, maar voor 1 damage per beurt slaan, dat gaat altijd. Gelukkig versnelt de Insectile Aberration de klok aanzienlijk.
1-0

No such luck in G2: mijn Deathrite Shaman eet een Sudden Shock, mijn Tarmogoyf vangt een Spell Snare en ook de tweede Goyf haalt het speelveld niet dankzij Snapcaster, target Spell Snare. Ik zit zonder gas en topdeck een aantal beurten landjes, terwijl mijn opponent een klok heeft in Snapcaster Mage en manlandjes als Mishra's Factory en Faerie Conclave. Voor de Snapcaster heb ik een Abrupt Decay, maar van de manlandjes kan ik niet afgeraken voor ze me doodmeppen.
1-1


G3 gaat heen en weer in de vroegste fase. Ik open met een Delver, mijn tegenstander Brainstormt. De Delver wordt het doel van Lightning Bolt en mijn Deathrite Shaman krijgt een Sudden Shock. Op T4 moet mijn tegenstander echter wel een True-Name Nemesis laten resolven, waar hij niet meteen een oplossing voor heeft. Wanneer ik de beurt erna een tweede Nemesis speel, volgt de scoop vrijwel meteen.
2-1

R5: VS Reanimator: 0-2 (3-2)
Wanneer mijn tegenstander in zijn eerste beurt met Careful Study een Griselbrand en een Iona in de graveyard dumpt, weet ik meteen hoe laat het is. Mijn T1 Deathrite Shaman eet een Daze. Mijn tegenstander heeft niet meteen de reanimation spell, dus ik kan nog een twee Delvers en een Goyf spelen vooraleer de Griselbrand terugkomt door Reanimate. Mijn tegenstander staat nu op 9 en moet toch enigszins op z'n hoede zijn. Een aanval van Griselbrand brengt hem terug naar een comfortabeler levenstotaal en wanneer hij ook nog Iona terug kan halen, wordt het spel onwinbaar voor me.
0-1

Ik mag G2 beginnen en meteen gaan we vechten om de Deathrite Shaman. Ik Daze zijn Force en resolve zo de Deathrite, maar moet nadien wel een Pithing Needle op Deathrite Shaman laten passeren. En ik heb net mijn Abrupt Decays uitgeboard. Goddamnit. Ik kan zelf met Pithing Needle Griselbrand noemen, wat hoegenaamd nièts doet wanneer mijn tegenstander Elesh Norn en Sphinx of the Steel Wind op het veld krijgt. Zucht.
0-2

R6: VS Venom Stompy: 2-0 (4-2)
Verdorie, daar gaat de kans op top 8. Omdat er blijkbaar wel nog prijzen zijn tot de 16e plaats, besluit ik nog wat voort te spelen; ik kan immers best nog een Snapcaster Mage gebruiken. In R6 tref ik Ronan. Een bekend gezicht, maar ik kan helaas geen deck op het gezicht plakken. Wanneer hij zijn eerste Inkmoth Nexus speelt, hoeft dat ook niet meer.

G1 begint stroef. Door een gewaagde keep en een Ponder die minder mogelijkheden biedt dan verhoopt, doe ik de eerste beurten niet veel. Gelukkig slaag ik er wel in een Blighted Agent te counteren met Force of Will + Daze, zodat ook Ronan geen grote stappen vooruit zet. Ik kan een Delver spelen en die meteen flippen. Domweg val ik er tijdens mijn volgende beurt mee aan, in plaats van hem als blocker voor de Inkmoth Nexus, die maar een paar pump-spells van lethal verwijderd is. Gelukkig heeft mijn tegenstander die beurt geen pumps en hou ik nadien de Delver wel achter terwijl eerst 1 en vervolgens 2 Tarmogoyfs voor de beatdown zorgen. Ronan moet zijn Nexus pompen om van de Delver af te geraken en zo weer vrij spel in de lucht te hebben, maar het mag niet baten.
1-0

Ik had me voor G2 nauwelijks een betere openingshand kunnen wensen: twee Disfigures en land om ze te casten!


Twee Blighted Agents sterven aan Disfigure, een Inkmoth Nexus aan Wasteland. Dankzij een Hymn to Tourach en een Liliana krijg ik mijn tegenstander in topdeck mode. De Liliana sterft uiteindelijk aan een gepompt beestje omdat ik zelf nog geen blockers heb, wat mij eigenlijk ook weer een viertal poisoncounters bespaart. Ondertussen krijg ik een Delver of Secrets en twee Deathrite Shamans op het bord. De Delver flipt en hoewel ik een Deathrite moet opofferen om een Glistener Elf te blocken, is dat game.
2-0

R7: VS Patriot: 1-1-1 (4-1-2 => 5-2)
Oh boy, hoewel mijn tegenstander en ik nauwelijks nog kans maken op top 8, wordt de èchte finale van de BLC hier en nu gespeeld: ik mag in mijn laatste ronde tegen Tist spelen, een match waar zowel hij als ik al een hele dag op zit te azen. Wie met het beste resultaat uit het toernooi kwam, zou immers de ander z'n deck beginnen spelen. Om het NOG spannender te maken, komt de judge, die ongetwijfeld onze trash talk gehoord heeft, een papiertje op onze tafel leggen:

Feature Match

Fuck yeah. Voor het oog van de camera en het thuispubliek dè match van de dag mogen spelen. Omdat we gestreamd worden, neem ik geen notities, in de veronderstelling dat ik gewoon een linkje naar het videobestand zou kunnen posten. Quod non. Het resultaat is dat de details van deze match al lang vergeten zijn en ik er nog slechts de grote lijnen van kan geven.

In G1 neem ik een erg goede start en slaag ik er dankzij een goede Hymn to Tourach, die Tist van een nodige witte source afhoudt, een stevige voorsprong op te bouwen en met een 4/5 Tarmogoyf Tist naar 6 te brengen. Helaas hapt de Goyf uiteindelijk een Swords to Plowshares. Ik sta dan wel op 21 en mijn tegenstander op 6, maar Tist heeft de touwtjes stevig in handen. Hij gaat nog naar 3 voor hij zelf voor 5 per beurt kan meppen. Ik stond erbij en keek ernaar.
0-1

Leukere starten dan in G2 kan ik nauwelijks krijgen. Een Deathrite, een Goyf, wat removal,... wat wil een mens nog meer? Tist heeft de ploeg voor de Goyf, maar om van de daaropvolgende True-Name Nemesis af te geraken, heeft hij een Supreme Verdict nodig. Die vindt hij niet, zodat ik de Golgari Charm in m'n hand nog niet moet revealen, wat zeker interessant is naar G3 toe, nu ik weet dat Tist Young Pyromancers speelt.
1-1


De tijd tikt ondertussen genadeloos verder en het ziet er niet naar uit dat we pot 3 gaan kunnen uitspelen. Het gaat redelijk back and forth, maar uiteindelijk is het Tist die de betere positie heeft wanneer we naar de extra rondes gaan. Met nog wat degelijke threats en een Krosan Grip in mijn library en een True-Name Nemesis en een Batterskull aan de andere kant van het veld, eindigt de match. We hebben beiden fouten gemaakt (de mijne zijn allicht dommer, zoals het niet regeneraten van een Deathrite die door Bolt geraakt wordt met de Golgari Charm in m'n hand) en hoewel Tist er beter voor staat, voel ik me niet geroepen om te scoopen. Tist is edelmoediger dan ik en besluit me de win te geven. Ik ben nog steeds van mening dat ik liever niet scoop, maar volledig lekker zit deze laatste match me ook niet, moet ik toegeven. Het voelt ook verdomd lame om een feature match in een draw te moeten besluiten. Maar goed, de laatste ronde is gespeeld.
1-1-1 => 2-1

Tist en ik zijn nog aan het opruimen of de top 8 wordt al aangekondigd. Zoals verwacht is 5-2 niet voldoende om in aanmerking te komen om voor de titel te spelen, maar door de toegevoegde prijzen tot plaats 16 maak ik nog een kans op value. En warempel: met mijn 15e plaats scoor ik nog net een Windswept Heath. De 13e ondertussen. Yay, I suppose. Shout-out voor Arno, die met zijn 12e plaats ook een bijzonder sterk resultaat neerzet.

Plusjes:
+ Het spel Magic: The Gathering, dat me een heerlijke hele dag lang afleiding heeft bezorgd van de muizenissen in m'n hoofd.
+ Nico, die voor het eerst sinds GP Parijs weer eens een Legacy toernooi speelt. Met goblins dan nog wel. Good to have you back, buddy.
+ Arno, die op eigen kracht een meer dan behoorlijk resultaat neerzet.
+ De goede organisatie van alweer een jaar Belgian Legacy Cup, met dank aan Tom De Decker. Keep 'em coming.
+ Good guy Tist, voor de decklist, de trash-talk, de spannende match en uiteindelijk de scoop. Wat me brengt naar....

Minnetjes: 
- Het onvoldane gevoel dat ik na de laatste ronde heb. Het is doodzonde dat de match in een draw is moeten eindigen en hoewel ik bij m'n beslissing blijf om niet te scoopen, zit het me niet helemaal lekker. Om in het achterhoofd te houden de volgende keer dat we elkaar treffen.

dinsdag 14 oktober 2014

4-5/10/2014: Ovinogeddon 2014: Let's play the waiting game!

Ondertussen is het vrijdag, tijd voor het main event. De inschrijvingen beginnen om 10u, dus besluiten we goed op tijd te komen om de lange wachtrijen voor te zijn, onze decklists nog te schrijven en heel misschien al eventjes bij de signerende artiesten langs te gaan voor ook daar de wachtrijen debiel lang worden. De heren Orizio en Sutfin zijn echter pas in de namiddag present, zo blijkt, zodat de dag al behoorlijk duimendraaiend begint. Om 11u30, zowat een halfuur na de aangekondigde start, worden dan eindelijk de eerste pairings bekend gemaakt en is de start van Ovinogeddon 2014 een feit! Het testen met Stifle is me niet bijzonder goed bekomen, dus speel ik mijn ouwe vertrouwde lijst met Hymn to Tourach:
 
4 Deathrite Shaman
4 Delver of Secrets
4 Tarmogoyf
1 Dark Confidant
2 True-Name Nemesis

3 Force of Will
3 Daze
3 Ponder
4 Brainstorm
4 Abrupt Decay
3 Hymn to Tourach
2 Thoughtseize
1 Sylvan Library
2 Liliana of the Veil

4 Underground Sea
2 Bayou
2 Tropical Island
4 Polluted Delta
2 Verdant Catacombs
2 Misty Rainforest
4 Wasteland

//sideboard//
2 Grafdigger's Cage
2 Submerge
3 Spell Pierce
1 Force of Will
2 Golgari Charm
2 Disfigure
1 Life From the Loam
1 Krosan Grip
1 Vendilion Clique

 
R1: VS BUG Delver, a.k.a. de mirror!: 0-2 (0-1)
 
De eerste ronde is meteen een skill-tester. Of een topdeck-tester, hangt ervanaf hoe je het bekijkt. De start die ik neem in Game 1 is verre van verkeerd. Met een T1 Ponder zet ik een T2 Delver klaar om op T3 te flippen. Het feit dat mijn tegenstander een activatie van Wasteland Stiflet, doet me niet veel. Wat vervelender is, is dat zowel mijn Sylvan Library als mijn Dark Confidant een Daze vangen. Misschien was die Wasteland nog handig geweest...We vechten wat heen en weer; ik Decay zijn Delver en hij Spell Pierce't mijn Hymn to Tourach. Maar wanneer mijn tegenstander wèl een Dark Confidant kan resolven, is het gedaan met lachen en verschijnen er op korte tijd een Tarmogoyf, Delver of Secrets en Deathrite Shaman aan de overkant, terwijl mijn eigen Tarmogoyf een Abrupt Decay te slikken krijgt. Ik kan weliswaar een verse 'Goyf spelen, maar op dat moment loop ik al te zeer achter in de race.
0-1
 
Dark Confidant

 
In Game 2 kan ik zijn Deathrite Shaman, een essentieel schaakstuk in de mirror, Daze'n, en voel me daar erg goed over. Ik kan zowaar zelfs een Confidant resolven! Helaas zijn een eigen Confidant en een opposing Tarmogoyf nogal nefast voor een levenstotaal en wordt mijn Liliana gecounterd. Als mijn tegenstander dan nog eens twee Delvers kan spelen die flippen door opeenvolgende Abrupt Decays...
0-2

R2: VS Elves: 1-2 (0-2)

Ronde 2 begint en met Elves tref ik niet echt een goede matchup. Gelukkig heb ik na sideboard een aantal krachtige wapens in de vorm van Grafdigger's Cage, Disfigure en Golgari Charm.
Game 1 begint vrij behoorlijk. Ik slaag erin een vroege Delver te flippen en mijn tegenstander behoorlijk wat schade te doen. Helaas vergeet ik de belangrijkste les die ik heb geleerd uit playtesten tegen Elves: "Hou de counter voor de spell die je effectief doodmaakt". Ik slaag er dus wel in een Glimpse of Nature te counteren en mijn tegenstander te verhinderen af te gaan, maar heb dus plots geen Force of Will meer wanneer mijn tegenstander in de laatste beurt die hij van me krijgt nèt genoeg mana bijeen kan schrapen om Craterhoof Behemoth gewoon te hardcasten en ook nog eens voldoende elfjes untapped kan houden om voor lethal aan te vallen.
0-1

Game 2 begint ideaal: een T1 Grafdigger's Cage. Ik raap weer te veel landjes, maar verhinder mijn tegenstander dankzij de Cage al te gore dingen te doen. Ik Submerge een Wirewood Symbiote wanneer mijn tegenstander me met een Nettle Sentinel aanvalt, zodat mijn Tarmogoyf plots ook groot genoeg is om de elf dood te blocken. Mijn klok slinkt wanneer de Tarmogoyf een Decay hapt en ik ben aangewezen op True-Name Nemesis en een actieve Deathrite Shaman. Een Liliana zorgt voor de extra druk die me naar winst loodst.
1-1

Ook Game 3 start ik met een Grafdigger's Cage in de openingshand. Ik slaag er initieel in de druk af te houden door een Birchlore Rangers te Disfigure'n en een Scavenging Ooze die tot vervaarlijke proporties groeit te Decay'en, maar ik verlies zelf mijn klok in de vorm van een Tarmogoyf aan een Abrupt Decay. Vreemd dat 'ie de Cage niet sloopt. Blijkbaar heeft hij geen Natural Order en is het belangrijker niet te sterven aan de Lhurgoyf. Hoedanook, ik zie plots geen nieuwe threats meer en verlies het overwicht in Deathrite Shamans. Uiteindelijk krijgt mijn tegenstander drie Deathrites actief, die, gezien de samenstelling van mijn deck, voldoende slagkracht hebben om zowel een mogelijke Tarmogoyf belachelijk klein te maken en mijn levenstotaal verbazingwekkend snel tot nul te herleiden.
1-2



R3: VS Venom Stompy: 0-2 (0-3)
 
Mijn score is niet al te super, wat zich vertaalt in een plaatsje op het terras, eigenlijk buiten de venue zelf. Mijn tegenstander is een Oostenrijker die ontzettend last-minute besloten heeft met wat vrienden in de auto te kruipen, naar Milaan te rijden voor wat Magic en dan de dag zelf nog terug te keren. Ik kan me voorstellen dat hij zich ondertussen al even bekocht voelt als wij.
 
Ik open met een Delver en zie mijn tegenstander openen met Misty Rainforest into Tropical Island. Oh, de mirror, een fijne pot Magic! Into Glistener Elf. FML. Ik probeer de elf te Daze'n, maar mijn Daze vangt zelf een Daze en de Elf ligt. Mijn Wasteland-activatie is nutteloos wanneer hij in response  Crop Rotation speelt om Pendelhaven te gaan halen. Het lange wachten en het feit dat ik al enkele weken niet al te goed in m'n hoofd zit, begint z'n tol te eisen, en ik loop m'n eigen,  nog steeds ongeflipte, Delver dood in de Glistener Elf, die gepompt wordt door de Pendelhaven. Ik moet dus on the backswing een aanval incasseren. En dankzij Pendelhaven en een dubbele Invigorate, is dat meteen dodelijk.
0-1
 
Invigorate
Double the vigor, double the fun!
Game 2 is simpelweg niet meer grappig. Al mijn cantrips en draws leveren maar één ding op: meer landjes. Op den duur zie ik mezelf genoodzaakt om te fetchen om m'n deck gewoon uit te dunnen. Ondertussen wordt de Liliana die ik zo snel mogelijk probeer te spelen om zijn threats in check te houden geDaze'd. Ondertussen krijg ik nog steeds geen eigen threats, maar wel een beetje removal, en houdt mijn tegenstander geen infecters over. Met het gevolg dat hij me met Dryad Arbor beats tot 5 leven brengt. BAH. Ik hardcast een Force of Will om te verhinderen dat een Sylvan Library mijn tegenstander sneller brengt wat hij zoekt, maar met alle land dat ik heb, slaag ik er nog steeds in geDaze'd te worden. Het begint wat belachelijk te worden, en ik ben enigszins opgelucht als mijn tegenstander een infecter speelt en besluit het spel te winnen "zoals dat voor Infect hoort". Zijn 1/1 beestje krijgt een Exalted trigger en wanneer ik besluit het te Disfigure'n in response op zijn gekickte Vines of Vastwood, speelt en kickt hij gewoon een tweede Vines of Vastwood. Just my luck.

Vines of Vastwood
Double the... Neen. Fuck dit. Ik ben hier zo ontzettend klaar mee.

R4: VS No-Show: 2-0 (1-3)
Neen, geen deck met Natural Order en Show and Tell. Net als vele andere spelers is mijn tegenstander het lange wachten blijkbaar beu en is hij vertrokken zonder te droppen. Normaal gesproken zou ik dat vreselijk onbeleefd vinden, maar vandaag heb ik er alle begrip voor en vraag ik me stiekem af waarom ik dat zelf ook niet gedaan heb. Gezien de judge vraagt te wachten tot de result slips worden uitgedeeld en vervolgens nog eens te wachten tot hij terug komt, ziet het er naar uit dat ik mezelf wel een halfuurtje zoet moet houden en begin ik Smash Bros. te spelen. God bless you, Nintendo.

Wanneer mijn result slip eindelijk wordt opgehaald, besluit ik eens te kijken hoe de rest van het team het doet. Ook Maarten staat momenteel 1-3 en zou maar wat graag z'n biezen pakken. We zijn echter fatsoenlijke jongens en nemen ons voor te blijven wachten tot Arno, die momenteel 3-0 staat, uit de running is. Ik besluit alvast aan te schuiven voor de signerende artiesten, wat me deze schoonheden oplevert:
Dany Orizio is blijkbaar een local!
 

Ook Michael Sutfin was speciaal vanuit Amerika gekomen om te signeren.

Niet geheel ten onrechte heeft blijkbaar ook Arno, die net zijn pot verloren heeft en dus 3-1 staat, meer dan genoeg van al dat wachten. Hij besluit, met zijn 3-1 record, te droppen, wat voor mij een teken is dat de organisatie zich ernstig vragen moet stellen. Als spelers met zo'n record beginnen droppen, is er iets grondig mis. Eveneens ernstig fout is het dat ik 1-3 sta en daar eigenlijk blijer mee ben dan met 3-1. Mij wordt zo'n lastige keuze tenminste bespaart, gezien ik toch al niet meer voor prijzen meespeel. We gaan terug naar het hotel om wat te rusten en, eindelijk, Magic te spelen.

Gelukkig heeft Milaan nog meer te bieden. Ik bel een van mijn vroegere studiegenoten op en we spreken af om in de Yguana een aperitivo te gaan nuttigen. Voor wie onbekend is met dit typisch Milanese concept: de aperitivo is een soort happy hour waarin je, ironisch genoeg, net méér betaalt voor je drank. Voor dat geld krijg je echter wel toegang tot een ruim buffet waar je zo vaak mag aanschuiven als je wil, zodat je in feite ook je avondeten gehad hebt. We komen wat laat aan, zodat de keuze eerder beperkt is, maar desondanks bestel ik met plezier een black russian (de white russian was weer eens niet voorradig) en vul ik mijn bordje met pasta, rijst, groentjes en allerlei andere lekkere knabbels. Ondertussen is ook mijn Italiaanse studiegenoot Francesco aangekomen en besluiten we nadien nog eventjes bij onze favoriete bruine kroeg langs te gaan om de avond met een biertje af te sluiten vooraleer we ons weer naar de metro begeven om naar het hotel terug te keren.
 
 
De nieuwe Oostenrijkse trappist. Niet met het juiste glas, maar soit.

 
Nu we hebben kunnen van Milaan en, zeker niet minder relevant, de organisatorische talenten van de Ovino-crew, besluiten we onze zondag niet kaartend door te brengen, maar de stad wat te verkennen. Het lijkt erop dat ofwel het bier, ofwel de late McDonalds Maarten niet goed bekomen is, want hij blijft vandaag ziek op hotel in z'n bed liggen. Arno en ikzelf gaan eropuit om wat inkopen te doen, en spreken in de namiddag met Francesco af voor een kleine rondleiding door de stad.


Naast de Dom is ook het Castello Sforzesco altijd een aanrader om te bezoeken.
 
 
Het is me het weekendje wel geweest. 's Anderendaags zijn we dus allemaal erg murw en keren we zonder noemenswaardige incidenten, wachttijden of vertragingen terug naar België. Het zal u allicht al opgevallen zijn, beste lezer, dat dit niet bepaald het beste toernooi van het jaar is geweest. Zelf hou ik er ook gemengde gevoelens aan over. Enerzijds was het heerlijk terug in Milaan te zijn en na enkele jaren terug af te spreken met een goede vriend daar, anderzijds was het toernooi, onze voornaamste motivatie om de reis te maken, een complete ramp. Het is jammer het verslag van zo'n uitstap negatief te moeten eindigen, maar ik kan iedereen op het hart drukken: ga niet naar Milaan voor Ovinogeddon. Spaar je geld voor betere toernooien. Nu goed. Wie weet geraak ik volgend jaar eindelijk eens op de Bazaar of Moxen...

Plusjes:
+ Vertrouwde gezichten en plaatsen na jaren eindelijk nog eens terugzien
+ Het Italiaanse eten, nooit te versmaden
+ Het reisgezelschap
+ Super Smash Bros. Voor het verdrijven van de verveling.
+ Gesigneerde kaarten, en een vette buit uit de Italiaanse boosters:
 
Glorious loot!
 

Minnetjes:
- Ovinogeddon. De rampzalige organisatie, het gebrek aan taalkennis van sommige judges: eigenlijk een echte schande. Schaam je, Ovino!
- Het feit dat de artiesten geld per handtekening vroegen. Enerzijds begrijpelijk, anderzijds du jamais vu. Op een GP is signeren immers altijd gratis.
- Ziek worden op reis. In mindere mate ikzelf, en dan vooral Maarten. Als je na zo'n slecht toernooi nog eens ziek wordt en niet eens van je verblijf kan genieten... Da's een ontzettende tegenvaller.

Thoughts? Discuss!




donderdag 9 oktober 2014

2-3/10/2014: Ovinogeddon 2014: A less than auspicious start

Eindelijk donderdag. De koffer is net op tijd ingepakt geraakt en de rit naar Charleroi wordt aangevat.  Khans of Tarkir is nog geen maand uit, maar toch gonst de Legacy-wereld al van de geruchten hoe krachtig kaarten als Treasure Cruise, Dig Through Time en Monastery Swiftspear zijn. Arno, Maarten en ikzelf gaan met onze eigen ogen kunnen zien wat daar allemaal van waar is, op een van de grootste Legacypodia van Europa: Ovinogeddon.

De autorit verloopt rustig en zonder al te veel problemen verschijnen we netjes op tijd aan onze gate om aan boord te gaan. Maar dan houden de dingen op met goed te gaan. Er is een klein probleem met het vliegtuig, meldt men ons. De reizigers worden vriendelijk verzocht zich naar een andere gate te begeven en eventjes te wachten, gezien we een kleine vertraging zullen oplopen.
Fast forward , 360 minuten later...
Kleine vertraging, m'n hoela. Na zes uur rondzwalpen, Gameboy spelen, muziek luisteren en playtesten in het Leffe Café van de luchthaven van Charleroi, kunnen we eindelijk vertrekken. Van ons plan om voor het toernooi eerst een namiddagje de toerist uit te hangen in de wereldstad Milaan, komt niets meer in huis. Het is stilaan 22u00 eer we inchecken in ons eensterrenhotel. Maar goed, we zijn er geraakt. We begeven ons naar het dichtstbijzijnde restaurantje en verorberen ieder een ronduit ko-los-sale pizza. Gotta love Italy.
Ondanks het feit dat Modern soms ook best een leuk formaat kan zijn, besluiten we het vrijdag kalmaan te doen en het Legacy side-event in de namiddag te spelen. Zodoende hebben we in de voormiddag nog even de kans proviand in te slaan, de Dom en de plaatselijke Burger King te bezoeken en op zoek te gaan naar een exemplaar van de nieuwe Super Smash Bros. for Nintendo 3DS voor Arno en mezelf. Omwille van de hype. En om de dode momentjes op te vullen. Hadden we toen geweten wat er ons nog te wachten stond...


De tijd vliegt en voor we het weten staan we aan de venue, een bijzonder grote en indrukwekkende ontmoetingsruimte voor spellenliefhebbers die bekend staat als de UESM, Università Europea Degli Sport Della Mente (Europese Universiteit voor Denksporten).


Indrukwekkend. De venue bestaat uit een grote centrale zaal, een cafetaria en een handvol kleinere zaaltjes die normaal aan bepaalde spellen zoals schaken of go gewijd zijn. In de inkomsthal staat een vitrine met allerhande Magic-parafernalia.

 Echte Moxen!

Het Modern main event is ondertussen al even bezig en terwijl Arno en Maarten nog even de laatste hand leggen aan hun decklist, kijk ik eens rond naar de potjes Magic die aan de gang zijn in afwachting van ons event. Dat gaat later dan voorzien van start, maar goed, we kunnen weer magiccen!

R1: VS Burn: 2-0 (1-0)
Mijn eerste play is een Deathrite Shaman, die van mijn Duitse tegenstander een Grim Lavamancer. Plots besef ik dat ik geen gunstige matchup getroffen heb. Gelukkig bestaat mijn hand uit niets anders dan goede one-drops en kan ik nog een Deathrite Shaman, een Dark Confidant en twee Delvers of Secrets neerleggen voor de Lavamancer genoeg ammo heeft om gevaarlijk te worden. Voor dat gebeurt, heb ik de Abrupt Decay. Mijn Delvers flippen vrij snel, mijn tegenstander slaagt er in mij naar  10 te brengen en probeert als last-ditch effort mij af te maken met een Price of Progress. Gelukkig heb ik speciaal voor die kaart mijn Wasteland opengehouden en kan ik mijn eigen landje in response slopen, zodat ik slechts 8 damage moet slikken in plaats van 12. De uitgestoken hand volgt.
1-0

Yuck, Burn. Niet mijn lievelingsmatchup, omdat Price of Progress doorgaans gewoon game is. De Confidant wordt dus uitgeboard, zijn bewezen diensten ten spijt. In Game 2 heb ik een hand vol counters en voel me dus vrij gerust. Ik laat een Rift Bolt passeren, maar Daze wel de Searing Blaze met Landfall op mijn Delver. Een tweede Searing Blaze wordt later gecounterd met Spell Pierce. De Force of Will die ik voor de onvermijdelijke Price of Progress wou sparen, moet ik echter wel spelen om af te geraken van een Eidolon of the Great Revel. Mijn tegenstander zit zonder gas, wat niet beter wordt wanneer ik een Liliana of the Veil kan spelen, die hem een Price of Progress, de enige kaart in zijn hand, afhandig maakt. Lucky break! Een Tarmogoyf vervoegt mijn geflipte Delver en van pure ellende cast mijn tegenstander Fireblast op zichzelf.
2-0

R2: VS Greedy BURG: 0-2 (1-1)
Ronde 2 begint al fijn. Mijn Tsjechische tegenstander heeft zelf geen dobbelstenen bij, maar heeft toch een moreel bezwaar tegen de Khans of Tarkir spindown die ik aanbied om te bepalen wie eerst gaat. Omdat ik wel snap dat deze inderdaad gerangschikt is, stel ik voor dan gewoon even of oneven te dobbelen. Ook hier wil mijn tegenstander ab-so-luut niets van weten. Uiteindelijk krijgt 'ie, na enig gezeur, een dobbelsteen van een buurman te leen. Whiny bitch.

Toegegeven, zijn deck is a thing of beauty. Op zijn Underground Sea's staan Snapcasters geschilderd, op zijn Tropical Islands Delver of Secrets. Duals verkutten is mijn ding niet, maar het ziet er wel aardig uit. Ondanks zijn ontzettend hebzuchtig deck en een mulligan naar 5, heeft mijn tegenstander altijd het correcte antwoord. Mijn Deathrite hapt Lightning Bolt en zowel mijn Delver of Secrets als Tarmogoyf krijgen een Abrupt Decay kado. Ik volg op met een nieuwe Delver en een nieuwe Deathrite, die ook geen lang leven voor zich hebben. Treasure Cruise geeft m'n tegenstander weer gas, zodat hij een eerste Liliana kan Force'n en een tweede kan Daze'n.



All answers, all the time. True-Name Nemesis lijkt het spel eventjes open te breken, maar kan niet racen met een geflipte Delver, een Vendilion Clique en een actieve Deathrite Shaman aan de overkant van het speelveld.
0-1

Ook in Game 2 mulligant mijn tegenstander naar 5, en ook nu geraakt hij daar wonderwel mee weg. Op basis van wat statistiek en zijn opmerking dat hij geen problemen heeft met one-landers, maar toch al 4 keer heeft moeten mull'en door een no-lander, ben ik ervan overtuigd dat zijn hand van 5 een eenlandshand is. Ik begin met Delver, hij met Ponder. In mijn tweede beurt sta ik voor een lastige keuze: zijn enige landje Waste'n en een Brainstorm spelen zodat mijn Delver flipt, of beide landjes gebruiken om Dark Confidant te spelen. Omdat ik er vrij zeker van ben dat mijn tegenstander op 1 landje zal aangewezen zijn terwijl ik een geflipte Delver heb, kies ik voor de eerste optie...
... Om vervolgens zelf ook een Wasteland te slikken en een spelletje manaless Magic te spelen.
Mijn tegenstander ziet na enkele beurten sneller land dan ik en Pyroblast de Delver. Mijn poging bij te benen door een Deathrite Shaman vangt bot dankzij Abrupt Decay en dankzij nog een Wasteland kan ik eigenlijk geen Magic meer spelen.
0-2

R3: VS ANT: 0-2 (1-2)
Mijn vorige tegenstander kwam ontzettend goed weg dankzij onvoorstelbaar lucky draws, dus ik ben behoorlijk geïrriteerd wanneer ik aan ronde 3 begin. Dat wordt er niet beter op wanneer mijn Russische tegenstander in Game 1 mijn counter Duress't en de beurt erna losjes afgaat met Ad Nauseam. Ugh.
0-1

Soit. Na sideboard heb ik de wapens wel die ik wil tegen Storm. Perfect winbaar, als ik niet speel als een idioot. Uiteraard is dat dan precies wat ik doe...
Toegegeven, het feit dat ik naar 4 mull en een hand moet houden met Grafdigger's Cage, Stifle een Ponder en een Goyf, was ook niet wenselijk. Met 1 land ben ik echter in business. In de tussentijd ziet mijn tegenstander mijn hand met Gitaxian Probe en Duress't hij de Cage. De Stifle is nu mijn enige levenslijn en omdat die zijn verrassingseffect kwijt is, geen bijster stabiele. Desondanks slaag ik erin een redelijk positie uit te bouwen terwijl ik steeds de Stifle openhoud, zodat mijn tegenstander die moet respecteren. Wanneer ik een Force met een blauwe kaart heb, prent ik me het plan in het hoofd dat àlles mag, behalve een spell die mij een kaart laat discarden. In deze domme overtuiging, counter ik dus ook zijn Past in Flames niet wanneer dit de enige kaart in zijn hand is. Sure enough, ik ben in staat de geflashbackte Duress te counteren. Ondertussen ben ik wel vergeten dat mijn tegenstander hopen mana heeft en, zeker niet minder relevant, twee Infernal Tutors in de graveyard.


De play laat zich raden. De eerste Tutor zoekt een Duress die mij netjes dan toch de Stifle afhandig maakt, met de tweede Tutor zoekt hij het combostuk dat hem in staat stelt voor nèt voldoende storm af te gaan. Een ontzettende misplay langs mijn kant kost me een anders zeer winbare match en hoewel het al even geleden is dat ik met Stifle heb gespeeld en ik uit deze fout heb geleerd, is het een fout die ik in de eerste plaats nooit had mogen maken.
0-2

R4: VS Miracles: 1-1 (1-1-2)
In Magic heb je nergens recht op en krijg je niets kado, maar het feit dat ik 1-2 sta terwijl ik gemakkelijk 3-0 had kunnen staan, steekt. Daarenboven zijn de eerste sporen van de Italiaanse organisatie zichtbaar en liggen we al behoorlijk achter op schema. Wie dit side event wil uitspelen, heeft nachtwerk voor de boeg.
Ondanks het feit dat ik in Italië ben, speel ik wederom niet tegen een Italiaan. Het accent van mijn tegenstander doet een Russische origine vermoeden, of een Genkse, gezien hij spreekt over "Brainshjtorm". Vieshj shjtijl! Alle gekheid terzijde, mijn tegenstander speelt ontzettend strak (zij het tergend traag) en houdt een ijzeren grip op het eerste spel. Mijn geflipte Delver hapt een Terminus, dankzij ZIJN Force of Will voor MIJN Force of Will. De Goyf die volgt, krijgt een Swords to Plowshares kado. Als ik vervolgens opvolg met Deathrite Shaman en een Delver, verschijnt er een Snapcaster die de Swords to Plowshares terughaalt voor de Deathrite Shaman. Wanneer vervolgens mijn Liliana een Spell Pierce hapt en hij er wel in slaagt een Jace te resolven (hij Daze't immers mijn gehardcaste Force of Will), is het gedaan met de pret.
0-1

Evenveel en zelfs nog meer removal in Game 2. Mijn Delver loopt in een Snapcaster, mijn True-Name Nemesis en Tarmogoyf zien een Terminus, een Deathrite Shaman wordt ploegen gestuurd, een tweede Goyf hapt NOG een Terminus en een verse Delver krijgt ook een Swords to Plowshares. Ontzettend frustrerend, maar uiteindelijk komt mijn tegenstander zonder gas te zitten  en slaag ik erin hem langzaam maar zeker (maar zeker langzaam) dood te stampen.
1-1

Hoe later op de avond, hoe trager de activaties van Sensei's Divining Top. Mijn tegenstander slaagt er wederom in mijn aanval mooi af te weren en wanneer de 50 minuten erop zitten, is al mijn hoop gevestigd op het flippen van een Delver en er nog 3 keer mee kunnen aanvallen. Helaas, de Delver flipt niet en mijn tegenstander heeft ook de Supreme Verdict for good measure. Het spel eindigt gelijk.
1-1-1

Het is ondertussen al donker buiten en met nog een heel aantal ronden voor de boeg, lijkt het niet zinnig te blijven spelen, gezien geen van ons nog in de running voor winst is. Daarenboven lijkt een goede nachtrust onontbeerlijk om een goede beurt te maken op het main event van zaterdag. We droppen, smikkelen alweer een gigantische pizza op in ons stamrestaurant en begeven ons vervolgens naar het hotel voor een goede nachtrust.